Oven in Limburg

De isolatielaag onder de vloer. Als isolatiemateriaal is perlite gebruikt.

De ovenvloer.

Het gewelf is gemetseld met rode vuurvaste stenen, de specie een vuurvaste cement op basis van chamotte.

Het metselen van de koepel is best een intensief werkje. Hoe verder je komt, hoe meer aanpassingen de stenen vragen. Slijpen met een diamantblad gaat prima maar geeft wel wat stof.

De koepel wordt 35 centimeter hoog.

Er worden 3 thermokoppels geplaats; in de ovenvloer, halverwege de koepel en bovenin de koepel. Met het bouwen zijn er buisjes in gestoken die tot op 5 centimeter van de binnenkant zitten. De thermokoppels worden later vastgezet met vuurvaste cement.

Op ongeveer 20 centimeter, toen het behoorlijk schuin werd, is in de oven een vlakke plaat op pootjes geplaats. Op die plaat is nat zand gestort en dat zand is gemodelleerd naar de vorm van de koepel. Vervolgens zijn de stenen steeds zachtjes op dat zandbed gelegd. De plaat is eerst in drie stukken gezaagd, zodat die nog via de ovenmond verwijderd kan worden.

En nog meer foto's ...

Hieronder is te zien hoe ik de koepel isoleer. Om ervoor te zorgen dat het isolatiemateriaal niet inzakt heb ik dit gedaan in meerdere lagen, verspreid over meerdere dagen. Een goede methode lijkt me.

De afwerklaag zit erop (grijze stuc met kippengaas).

Afgelopen weekend heb ik voor het eerst de pizza mogen smaken uit mijn oven. En dat viel niet tegen!!

Ik heb nog een aantal constateringen:

De trek in de rookgasafvoer is echt uitstekend: 99% van de rookgassen wordt de afvoerbuis letterlijk ingezogen.

Op internetsites wordt verteld dat het opstoken zo ongeveer een uur in beslag neemt, mijn ervaring is nu dat je daar zeker twee tot drie uur voor nodig hebt. Misschien dat de stooktechniek nog verfijnt moet worden of dat dunnere takken (die feller branden) een oplossing bieden.

Het thermokoppel doet het niet goed: er wordt een veel te lage temperatuur gemeten. Hij gaat nu voor de thermokoppels gaatjes boren tot helemaal in de ovenruimte en die daar met vuurvastcement vastzetten. Misschien werkt dat beter.

Ik heb toch een aantal scheurtjes moeten waarnemen met het opstoken van de oven. Een zit er helemaal boven in de voorste boog van de opening van de oven aan de voorkant. De binnenste boog wordt veel warmer dan de buitenste boog en zet dus meer uit, dat moet ergens heen. Ik heb een opstookschema van 5 dagen gehanteerd maar de scheur in de boog zat er al na 1 dag in.

De oven is toch wat aan de kleine kant gemaakt, Er kunnen eigenlijk maar twee pizza's tegelijkertijd in. Ik heb drie kinderen die alle drie een vriendinnetje hebben, dat maakt 8 hongerige mensen aan tafel. Dan duurt het toch even voordat iedereen een pizza heeft.

Het is echt hartstikke leuk om pizza te bakken in deze oven!!!!!

Op de foto hierboven zie je goed het eindresultaat "in volle glorie". Mijn vrouw heeft de mozaiek gemaakt. In Maastricht is een tegelzaak die zich in mozaïek gespecialiseerd heeft. Je kunt er alle kleuren tegels los kopen. Ik had nog witte, gele en groene tegels en heb er twee kleuren blauw bijgekocht. Mijn vrouw heeft er goed haar best op gedaan, het ziet er echt heel mooi uit en maakt het geheel helemaal af. Mozaïeken is niet moeilijk, het belangrijkste is alles proberen zoveel mogelijk in een vlak te houden. Hoe ongelijker, hoe moeilijker het voegen.

Op de foto's hierboven zie je de ovendeur, half af en af. Werkwijze deur: eerst van stevig karton een mal gemaakt die precies in de opening van de oven past. Deze mal overgenomen op het plaatstaal en daaruit twee keer die vorm gezaagd (met decoupeerzaag). Op een plaat is vervolgens metalstut vastgeschroefd (dat zijn profielen die je normaal gebruikt om gipsplaatwanden te maken, je kunt het makkelijk inknippen en buigen).

De dikte van de deur is opgevuld met handvochtig aangemaakte thermoperlite. Daarna is de tweede metalen plaat erop vastgeschroefd. Voor het schroefwerk zijn gaatjes geboord in het plaatstaal en is vervolgens met zelftappers gewerkt. De deur blijft uit zichzelf stevig staan en past precies.

De ovenpaal: er is een kleine bakplaat gebruikt om de cirkel te bepalen en vervolgens is er aan één kant iets aangemaakt met een hoek. De platte schijf metaal is aan de voorkant met een bandschuurmachine een stuk afgeschuurd zodat je er makkelijk mee onder een bakplaat kunt komen. Zowel de steel van de ovenpaal als die van de krabber zijn gemaakt van verwarmingsbuizen 22 mm doorsnee.